بازی درمانی کودک

بازی درمانی چیست؟

بازی درمانی (Play Therapy) نوعی از درمان است که عمدتا برای کودکان استفاده می شود.به این دلیل که کودکان ممکن است نتوانند احساسات خود را پردازش کنند یا مشکلاتشان را برای والدین یا بزرگسالان دیگر بیان کنند.

بازی درمانی کودکان اوتیسم گرچه به ظاهر شبیه بازی معمولی است اما می تواند بسیار اثربخش باشد.

یک درمانگر آموزش دیده می تواند از زمان بازی برای مشاهده و فهم جنبه هایی از مشکلات کودک استفاده کند. سپس می تواند به کودک در کشف احساسات و مقابله با آسیب های حل نشده اش کمک کند. از طریق بازی ، کودکان می توانند راه حل های های جدید کنار آمدن با مشکلات و جایگزین کردن رفتارهای نامناسب را بیاموزند.

بازی درمانی توسط متخصصان مختلف بهداشت روان مانند روانشناسان و روانپزشکان،رفتاردرمانگرها، کاردرمانگر ها ، فیزیوتراپیست ها و مددکاران اجتماعی انجام می شود.

فواید بازی درمانی

بر اساس موسسه بین المللی بازی درمانی، تا 71 درصد از كودكانی كه به بازی درمانی رویمی آورند ، ممكن است تغییرات مثبتیرا تجربه کنند.

برخی از کودکان ممکن است با کمی تردید کار خود را شروع کنند ، اما به مرور اعتماد به درمان بیشتر می شود. با افزایش حس راحتی و قوی تر شدن ارتباط ، کودک در بازی خود خلاق تر یا کلامی تر می شود.

بعضی از مزایای بازی درمانی عبارتند از:

• قبول مسئولیت بیشتر درمورد برخی رفتارها
• توسعه استراتژی های مقابله ای و مهارت های خلاقانه حل مسئله
• احترام به خود
• همدلی و احترام به دیگران
• کاهش اضطراب
• یادگیری تجربه و بیان کامل احساسات
• مهارتهای اجتماعی قوی تر
• روابط خانوادگی قویتر
• بازی درمانی همچنین می تواند استفاده از زبان را تشویق کند یا مهارت های حرکتیدرشت و ظریف را بهبود بخشد.

اگر کودک شما دارای بیماری روحی یا جسمی است، بازی درمانی جایگزین داروها یا سایر روش های درمانی لازم نمی شود. از بازی درمانی می توان به تنهایی یا در کنار سایر روش های درمانی استفاده کرد.

چه زمانی از بازی درمانی استفاده می شود

اگرچه افراد در هر سنی می توانند از بازی درمانی بهره مند شوند ، این روش معمولاً در کودکان بین 3 تا 12 سال استفاده می شود. بازی درمانی در شرایط مختلفیکمک کننده است از جمله:

• مواجه با فرایندهای پزشکی ، بیماری مزمن یا مراقبت تسکینی
• تاخیر در رشد یا اختلالات یادگیری
• مشکلاترفتاری در مدرسه
• رفتار پرخاشگرانه یا عصبانی
• مشکلات خانوادگی ، مانند طلاق ، جدایییا مرگ یکی از اعضای نزدیک خانواده
• حوادث طبیعییا حوادث تروما
• خشونت خانگی ، سوء استفاده ، یا بی توجهی
• اضطراب ، افسردگی ، غم و اندوه
• اختلالات خوردن و توالت رفتن
• اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)
• اختلال طیف اوتیسم (ASD) 

بازی درمانی چگونه عمل می کند؟

بین کودکان و بزرگسالان کمی فاصله ارتباطی وجود دارد. واضح است بسته که کودکان بسته به سن و مرحله رشد ، مهارت های زبانی بزرگسالان را ندارند. آنها ممکن است چیزی را احساس کنند ، اما در بسیاری از موارد ، یا نمی توانند آن را به یک بزرگسال بیان کنند یا یک فرد بالغ قابل اعتمادی برای بیان آن ندارند.

از طرف دیگر ، بزرگسالان می توانند نشانه های کلامی و غیرکلامی کودک را به اشتباه تسفیر کرده و یا به طور کل نبینند.

کودکان از طریق بازی جهان و جایگاه خود را در آن را درک می کنند. بازی فضایی است که آنها آزادند تا احساسات درونی و عمیق ترین احساسات خود را به نمایش بگذارند. اگر بدانید دنبال چه چیزی هستید ، اسباب بازی ها می توانند مانند نماد عمل کرده و معنای بیشتری پیدا کنند.

از آنجا که کودک در دنیای بزرگسالان نمی تواند به اندازه کافی خود را ابراز کند ، درمانگر خود را هم سطح او کرده و در دنیای کودک به او می پیوندد.

هنگام بازی ، کودک ممکن است گارد کمتری داشته باشد و تمایل بیشتری برای به اشتراک گذاشتن احساسات خود داشته باشد. اما تحت فشار نیستند. آنها این کار را در زمان خودشان و با روش ارتباطی خاص خود انجام می دهند.

بازی درمانی بسته به درمانگر و نیازهای خاص کودک متفاوت خواهد بود. برای شروع ، ممکن است درمانگر بخواهد کودک فقط بازی را مشاهده کند. آنها همچنین ممکن است بخواهند مصاحبه های جداگانه ای با کودک ، والدین یا معلمان او انجام دهند.

پس از ارزیابی دقیق ، درمانگر برخی اهداف درمانی را تعیین می کند ، در مورد محدودیت هایی که ممکن است لازم باشد تصمیم می گیرد و برنامه ای برای نحوه ادامه کار تدوین می کند.

بازی درمانگرها بر روی نحوه کنار آمدن کودک با دوری از والدین تمرکز می کنند ، اینکه چگونه به تنهایی بازی می کنند و هنگام بازگشت والدین چگونه واکنش نشان می دهند.

چگونگی تعامل کودک با انواع مختلف اسباب بازی ها و تغییر رفتار آنها از جلسه ای به جلسه دیگر می تواند موارد زیادی را نشان دهد. آنها ممكن است از بازی به عنوان یك مكانیسم تسكین دهنده برای كنترل ترس و اضطراب ، یا برای بهبودی و حل مشكل استفاده كنند.

بازی درمانگرها از این مشاهدات به عنوان راهنمایی برای مراحل بعد استفاده می کنند. هر کودک متفاوت است ، بنابراین درمان متناسب با نیازهای فردی او خواهد بود. با پیشرفت درمان ، می توان رفتارها و اهداف را دوباره ارزیابی کرد.

در برخی مواقع ، درمانگر ممکن است والدین ، خواهر و برادرها یا سایر اعضای خانواده را به بازی درمانی بیاورد. این به عنوان فیلیال تراپی (بازی درمانی مبتنی بر فرزند) شناخته می شود. این می تواند به آموزش حل تعارض ، پیشرفت درمان و بهبود پویایی خانواده کمک کند.

جلسات معمولاً 30 دقیقه تا یک ساعت طول می کشند و هفته ای یکبار یا بیشتر برگزار می شوند. اینکه چه تعداد جلسات لازم است به کودک و میزان پاسخگویی او به این نوع درمان بستگی دارد. درمان می تواند به صورت جداگانه یا گروهی انجام شود.

بازی درمانی می تواند هدایت شده یا بدون هدایت باشد. در روش هدایت شده ، درمانگر با تعیین اسباب بازی ها یا بازی هایی که در جلسه استفاده می شوند ، جلسه را رهبری می کند. درمانگر با هدف خاصی بازی را جلو می برد.

روش بدون هدایت ساختارمندی کمتری دارد. کودک می تواند اسباب بازی ها و بازی ها را به دلخواه خود انتخاب کند. آنها آزادند تنها با چند دستورالعمل و چند تذکر بازی را به روش خود انجام دهند . درمانگر از نزدیک مشاهده می کند و در صورت لزوم دخالت می کند.

جلسات باید در محیطی برگزار شوند که کودک احساس امنیت کند و محدودیت های کمی وجود داشته باشد. درمانگر ممکن است از تکنیک هایی استفاده کند که شامل موارد زیر هستند:

• تجسم خلاق
• قصه گویی
• نقش آفرینی
• تلفن های اسباب بازی
• عروسک های خیمه شب بازی ، عروسک پولیشی و ماسک
• عروسک ها ، اسباب بازی شخصیت ها
• هنرو صنایع دستی
• آب بازی و شن بازی
• قطعات و اسباب بازی های ساختنی
• رقص و حرکت خلاقانه
• نمایش موزیکال

نمونه هایی از بازی درمانی

بسته به کودک و موقعیت ، درمانگر کودک را به سمت روشهای خاصی از بازی راهنمایی می کند یا اجازه می دهد که او خودش انتخاب کنند. روشهای زیادی وجود دارند که درمانگر می تواند از بازی درمانی برای شناخت کودک و کمک به آنها برای کنار آمدن با مشکلاتشان استفاده کند.

به عنوان مثال ، ممکن است درمانگر به کودک یک خانه عروسکی و چند عروسک پیشنهاد دهد و از او بخواهد برخی از مشکلاتشان در خانه را برطرف کند. یا ممکن است برای بازآفرینی چیزی که استرس آور یا ترسناک است کودک را ترغیب به استفاده از عروسک های خیمه شب بازی کند.

آنها ممکن است از کودک بخواهند داستان "روزی روزگاری" را تعریف کند تا ببیند کودک ممکن است چه چیزی را به معرض نمایش بگذارد. یا ممکن است داستان هایی بخوانند که مشکلی مشابه با فرزند شما را حل می کند. از این روش به عنوان کتاب درمانی نیز یاد می شود.

ممکن است در حالی که کودک در حال نقاشی یا رنگ آمیزی است سوالاتی از او بپرسد تا سعی کند بینشی در مورد روند فکری او بدست آورد. یا برای تقویت حل مسئله ، همکاری و مهارت های اجتماعی در کودک کبازی های مختلفی را انجام دهد.

بازی درمانی برای بزرگسالان

بازی فقط برای بچه ها نیست ، بازی درمانی هم همینطور. نوجوانان و بزرگسالان نیز می توانند در بیان احساسات درونی خود با کلمات مشکل داشته باشند. بزرگسالانی که ممکن است از بازی درمانی بهره مند شوند معمولا دارای مشکلات زیر هستند:

• ناتوانی های فکری
• زوال عقل
• بیماری مزمن ، مراقبت تسکینی و مراقبت آسایشگاهی
• مصرف مواد
• تروما و آزار جسمی
• مسائل مربوط به مدیریت خشم
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• مسائل کودکی حل نشده

هنگام کار با بزرگسالان ، یک درمانگر ممکن است از نقش بازی کردن یا شن درمانی برای کمک به شما در برقراری ارتباط با احساساتی که گفتن آنها دشوار است استفاده کند. این روش های درمانی می توانند به شما کمک کنند تا روی استراتژی های مقابله با سناریوهای خاص کار کنید.

بازی کردن ، چه بازی سرگرم کننده ، چه هنرو صنایع دستی و چه موسیقی و رقص ، می تواند به شما کمک کند تا از استرس های زندگی روزمره راحت شده و آرام شوید.

هنر درمانی ، موسیقی درمانی و حرکت می تواند به آسیب های پنهان کمک کند و باعث بهبودی شود. با راهنمایی یک درمانگر مجرب ، بازی می تواند ابزاری ارزشمند در رساندن شما به مکانی باشد که می خواهید.

بازی درمانی برای بزرگسالان ممکن است به عنوان مکمل سایر درمان ها و داروها استفاده شود. همانند کودکان ، درمانگر بازی درمانی را متناسب با نیازهای خاص شما تنظیم می کند.

سخن نهایی

بازی درمانی نوعی روش درمانی است که از بازی برای کشف و مقابله با مسائل روانشناختی استفاده می کند. این درمان می تواند به تنهایی ، خصوصاً در کودکان ، یا همراه با سایر روشهای درمانی و دارویی مورد استفاده قرار گیرد.