شکی نیست که پیشرفت جوامع در روش‌های ارتباطی نیز اثر گذاشته و تأثیرات مهمی نیز در روابط خانوادگی به خصوص تربیت فرزندان داشته است. در این‌جا سعی کرده‌ایم این تأثیرات را در نقش پدر بودن بررسی کنیم.
 

تغییر در سنت

پدران قدیمی، نان‌آور خانواده و حلال مشکلات بودند. اما امروزه می‌بینیم در کنار این وظایف، آنها اسباب‌بازی‌های شکسته را نیز تعمیر می‌کنند و در بازی با کودکان مانند ساختن قلعه‌های گِلی نفر اول هستند. پدران امروز در یک محیط فرهنگی بسیار متفاوت از اجداد ما به دنیا آمده‌اند.

آنها یاد گرفته‌اند که نقش جنسیتی در تربیت و همیاری در خانواده اهمیت نداشته و زن و مرد در کنار هم باید فعالیت داشته باشند. از قالب‌های سنتی تنها حضانت فرزندان منقرض نشده است. پدران امروزی حتی در تمیز کردن فرزندشان، تعویض پوشک و بازی با آنها نقش بیشتری از گذشته دارند.

با حضور نقش‌های متفاوت پدران امروزی؛ انتظار می‌رود در کنار تأمین مالی، فرزندان از حیث عاطفی و جسمی نیز تأمین شده باشند. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد؛ در سال ۲۰۱۱ بیش از دو سوم پدران با فرزندان‌شان تربیتی متفاوت را پیشه گرفته‌اند که از نظر عاطفی آنها را پوشش می‌دهد. چیزی که در ابتدای قرن ۲۱ بیشتر مادران نقش تربیتی را برعهده داشته‌اند حال پدران نیز بخشی از این مسئولیت را پذیرفته‌اند.

بنابراین پیش‌بینی می‌شود فرزندان امروزی از نظر عاطفی و بیماری‌های روانی کمتر آسیب دیده‌ باشند تا فرزندان چند نسل قبل!
 

تفاوت ادراکی مراقبت از کودکان توسط پدران

در جوامع امروزی شاهد هستیم که زنان در مناسبات اجتماعی توانسته‌اند از مردان پیشه بگیرند. بنابراین کمتر از سابق در مراقبت از فرزندان نقش دارند. مهدهای کودکان و پرستاران مورد اعتماد در اولویت قرار گرفته‌اند. از این رو پدران نیز نقش اصلی‌شان را در تربیت و نگهداری فرزندان، پذیرفته‌اند تا ترکیب واژه «پدر و مادر» معنای کامل خود را بگیرد.

بنابراین مشارکت واقعی در پدر و مادر بودن است که فرزند سالم و کاملی را می‌پرورد. حال پس از نسل‌ها، معنای خانواده  بودن، برابری و همکاری بین دو جنس، تعامل و تفاهم در تربیت فرزند، مفهوم روشن‌تری را به خود گرفته است.

به طور حتم، هر چه رابطه پدران و فرزندان عمیق و بیشتر باشد سلامت روحی و روانی فرزندان تضمین می شود. به خصوص فرزندان دختر که الگوپذیری مستقیمی با وجود پدر دارند.