توصیه هایی برای تربیت فرزندتان
درست است که تربیت فرزند نیاز به جدیت و سختگیری دارد اما مرز این سختگیری با خشونت گاهی بسیار کمرنگ می‌شود. پدر و مادرهای سختگیر تقریباً همیشه، نتیجه‌ای جز آنچه انتظار دارند عایدشان می‌شود؛ فرزندانی بی‌اعتماد به نفس، افسرده و ترسو یا فرزندانی سرکش، لجباز، ضداجتماعی و مخرب.
در واقع سختگیری اگر تبدیل به یک عادت تربیتی شما شود یا انتقام‌گیری و لجبازی به آن راه پیدا کند می‌تواند شما و فرزندتان را وارد چالش پایان‌ناپذیری کند که به نفع هیچ کدامتان نیست. اولین نتیجه سختگیری، ایجاد حس ناامنی در کودک است، کودکی که شما را پناه خود می‌داند، با سختگیری و خشونت خاموش شما کم کم احساس خشم و خصومت نسبت به شما پیدا می‌کند و این خشم یا به‌صورت فعال (یعنی تخریبگری، لجبازی، سرکشی و دعوا و درگیری) نمود پیدا می‌کند یا به‌صورت منفعل (مثل ترس، پنهانکاری، کاهش اعتماد به نفس، احساس ناتوانی و سرخوردگی). اگر می‌خواهید تربیت متعادل تری داشته باشید، قبل از آنکه شور سختگیری را درآورید این توصیه‌ها را بخوانید:
پدر و مادر بودن صبر و تحمل فوق‌العاده‌ای می‌طلبد. بنابراین آستانه تحملتان را بالاتر ببرید و هر وقت در مرز عصبانیت بودید، کمی مکث کنید. از محیط دور شوید و تا وقتی توانایی گفت‌و‌گوی بی‌تنش را به دست نیاورده اید، با فرزندتان صحبت نکنید. سختگیریهای نا به‌جا، سرزنشهای پی‌در‌پی، غرولندهای زیاد، نیش و کنایه و طعنه، مقایسه فرزندان با دیگران و یادآوری مکرر اشتباه های آنان و تحقیر و توهین کردن به بچه‌ها شاید در لحظه شما را آرام کند اما روش اشتباهی برای تنبیه بچه هاست. به یاد داشته باشید که خیلی وقت‌ها دلیل اشتباه فرزند شما ندانستن و کم تجربگی است. بنابراین او را به چشم یک بزرگسال نگاه نکنید و انتظارات واقعی داشته باشید. پدر و مادرهای سختگیر قواعد تغییر‌ناپذیر دارند. اگر می‌خواهید سهل گیرتر باشید باید قوانین درجه یک، دو و سه تعیین کنید. قوانین درجه یک، ارزش‌های خانوادگی شما هستند که اصلاً تغییر نمی‌کنند. قوانین درجه دو آنهایی هستند که بسته به شرایط و سن فرزندان می‌توانند عوض شوند و قوانین درجه سه، آنهایی که بیشتر جنبه پیشنهاد دارند و نظر بچه‌ها هم در اجرای آنها دخیل است. به قوانین خانواده خود فکر کنید و سعی کنید آنها را در این سه دسته جای دهید. هر چه قوانین دسته اول بیشتر باشند یعنی شما سختگیرترید. بهترین حالت این است که قوانین درجه 2 شما بیش از درجه یک و درجه سه باشند. به‌جای آموزش کلامی، آموزش عملی بدهید. این بهترین راه تربیت فرزند است. خودتان رفتاری را داشته باشید که انتظار دارید او انجام دهد. اگر دوست دارید منظم باشد، خودتان نظم را رعایت کنید. اگر انتظار دارید در هر شرایطی راست بگوید خودتان هیچ وقت دروغ نگویید. برای اصلاح رفتار اشتباه فرزندتان در لحظه واکنش نشان ندهید. چون به احتمال زیاد این واکنش با عصبانیت همراه است.
